.

حالا دیگر هرشب خواب می بینم. این اصلا خوب نیست. صبح ها که بیدار می شوم حس کهولت سن بهم دست می دهد

و هی انگشتهام را می کشم دور چشمها. چند شب پیش با میم زدم بیرون. ساعت حدود ده بود. شهر را انگار مرضِ

خاموشی گرفته بود. همه داشتند مغازه ها را می بستند و با عجله ای گنگ می رفتند سمت خانه هایشان.توی چشمهای

آنهایی که جوانتر بودند برق کوچکی از فست فود و کافه بود. پشت چراغ قرمز با میم نشستیم و خندیدیم. به کهولتی که

داشتیم دچارش می شدیم. به هوای پیر که ذره ذره با باد روی بدن می نشست و بوی جنازه های بیست سال مانده می داد.

من باد را حس می کردم که گرم بود. گاه از گردنم فرو می ریخت و گاه آنقدر خودش را به شانه ام می مالید که

مجبور می شدم همینطور که رانندگی می کنم دستم به بند سوتینم باشد. میم دستش را روی بالابردن و پایین آوردن شیشه

میخ کرده بود. از لبهای مردهای هیز آب می چکید و میم مدام شیشه ها را می داد بالا. شیشه ها که می رفت بالا قهقهه

و رویا ماشین را می پوشاند . به چیزهای کوچک می خندیدیم و به چیزهای بزرگ می خندیدیم.شیشه ها که بالا بود پشتِ

ترافیک شهر ترمز دستی را کشیده بودم و با میم رفته بودیم پاریس. توی بغل معشوق هایمان وول می خوردیم و صبح

را با نان تست شده فرانسوی و پنیر و بوی سنگفرش های نم خورده شروع می کردیم و خنده هایی بلند سر می دادیم.

هیچ کس به ما نگاه نمی کرد. و از لب و لوچه ی هیچ کس آب نمی چکید . چشمهای عابران برق می زد و رنگ و

رویشان سفید بود. هیچ کس توده ای را با خود حمل نمی کرد. شهر را عابرهای ارضا شده پوشانده بود و هیچ فکری

دور آلت تناسلی چرخ نمی زد. میم شیشه را پایین داد و من بهش گفتم :" همینکه پازلم تمام شد از خانه زدم بیرون و

آمدم پی ِ تو . " میم چیزهایی گفت که نشنیدم. چون دوباره فکرم پر شده بود. در فکرم گروه کری ایستاده بود و ترانه ای

در باب مرگ می خواند. صدای خواننده ها می لرزید و من دیدم که پیرمردی که در ردیف پشتی گروه ایستاده در ذهنم

شاشید. بعد سرخ شد و آرام خودش را از روی سن گم و گور کرد. میم و ترافیک شهر با هم حرف می زدند و من با

اینکه تقریبا مطمئن شده بودم پیرمرد رفته و دیگر کسی در ذهنم نمی شاشد ، حرفهای میم را نمی شنیدم. حواسم پرت

شده بود. گاهی حواسم را می دیدم که روی چراغ قرمزی ایستاده واز آن بالا میله های پارک را دید می زند و گاهی با

سرعت از میله ی پارک به شیشه ی ماشین جلویی می پرید. روی میله ها زخم بود و روی شیشه ی ماشین جلویی کسی

نوشته بود: " شتر دیدی ندیدی. " .