.

توان ِ من در مقابل خواب آلودگی ناچیز است. مثل توانی که در مقابل سرما دارم. همانقدر که توی سرما دنبال سوراخی

می گردم که در آن مخفی شوم ، خواب آلودگی هم مرا ،هرچقدر هم نخواهم، می برد توی تخت. اما دیشب با همه ی

شب ها فرق داشت. کمی حرصم می گیرد که شبی که هیچ دلیل محکمی برای بیدار ماندن نیست و دلایل تخمی و بی

فایده هستند چیزی در من رشد می کند و روی خواب آلودگی را کم می کند. راستش را بخواهید دلم می خواست چنین

نیرویی را شب هایی پیدا می کردم که پیش یارم بودم و یا جایی، مثلا جزایر قناری، با دوستهام نشسته بودیم و

می توانستیم ساعتها در مورد جنایت و مکافات و سینمای اروپا و سینمای هالیوود بحث کنیم.

تمام ِ استفاده ای که از این حالت بردم این بود که نشستم و چند دست با مامان رامی بازی کردم . بعد در اتاقم را بستم و

گذاشتم شب با حس خاموشی  ِ بی نظیر اش راهش را به اتاق باز کند و آرامش ام را دو چندان کند.کمی زبان خواندم .

می دانستم آقای او هزار کیلومتر آنطرفتر دارد قهوه ی تلخ می بیند و لذت می برد. همین آرامش ام را بیشتر می کرد.

همین شد که وقتی ساعت از سه گذشته بود جلوی وب کم در حالی که دستم را زده بودم زیر چانه ام چندین بار خوابم

برد. با وجود اینکه کار دیگری نبود که انجام بدهم حس همیشگی که برایم خیلی آشناست بهم برگشته بود.

اینکه نمی خواستم بخوابم.

 آنروز که آقای او داشت رباتش را برای مسابقات روباتیک آماده می کرد ، با اینکه روباتش را که شبیه سوسک بزرگ

آهنی بود خیلی دوست داشتم ، دلم می خواست به جای آن روبات،سر پروژه ای نشسته بود که در آن قرار بر این بود که

قرصی ساخته شود که با هر بار مصرفش بتوانی ماهها بیدار بمانی و انرژی ات کم نشود.