دقیقه نویسی

رییس ِ فعلی من خیلی دوست دارد از خودش حرف بزند. شبیه کسی است که سال ها ، تنها مانده و هیچ کس در زندگی پیرو عقایدش نشده است. برای همین نیاز دارد خیلی حرف بزند و هر موضوع بی ربطی را به سلایق خودش ربط بدهد و ساعت ها برود بنشیند بالای منبرش. رییس فعلی من ، اصلن آدم بدی نیست. اتفاقن رییس خوبی هم هست. با اینکه زرنگ بازی های همه ی رییس های دنیا را دارد و شخصیتش از آن شخصیت هایی نیست که من جذبش شوم، با این حال سعی می کند روشن فکر کند.
امروز داشتم فکر می کردم که اولین قدم برای باز شدن وبلاگ ها ، از نیاز ِ بی درمان ِ آدم ها برای حرف زدن از خودشان و پیرو ، جمع کردن ، برداشته شد. بعدتر فکر کردم چقدر داشتن یک وبلاگ می توانست به رییسم کمک کند.