یک شب ِ خوب

مشهد برای اولین بار در عمر بیست و پنج ساله ی من همچین جمعیت شادی رو تجربه کرد. راهنمایی و احمدآباد دربست در اختیار آدم های پیاده بود و خیلی خیلی سخت بود که ماشینی از لابه لای جمعیت رد شه. قشنگترین قسمت این شادی این بود که مثل ماشین زمان عمل کرد. رفته بودیم 88 انگار. میرحسین برده بود انگار. بیشتر از تشویق روحانی ، فریاد میرحسین آسمون و پر کرده بود. وقتی جمعیت داد می زد که " برادر شهیدم رای ات و پس گرفتم " بغض خیلی ها خودش و نمایان می کرد. این عکس هم مال امشبه. امشب شب ِ مردم شده بود. شب ِ بازگشت به خیابان ها. شب ِ فریادی شاد و پر اندوه بعد از چهارسال حصر ِ حنجره ها.